O Nas

Związek Diecezjalny Dzieła Kolpinga Diecezji Pelplińskiej jest częścią Dzieła Kolpinga w Polsce oraz Międzynarodowego Dzieła założonego i ukształtowanego przez błogosławionego księdza Adolpha Kolpinga przed ponad 150-laty. Do 1939 r., w Diecezji Chełmińskiej, znane było jako Towarzystwa Czeladników Katolickich. Współcześnie są to samopomocowe organizacje parafialne zorganizowane jako katolickie, rodzinne i życiowe wspólnoty kształcenia i akcji.

Zasadniczym celem Dzieła jest zaszczepienie swym członkom umiejętności spełniania się w roli chrześcijanina w świecie, a tym samym w małżeństwie, rodzinie, pracy, czasie wolnym, Kościele, społeczeństwie i państwie. Dlatego Rodziny Kolpinga starają się prowadzić świetlice środowiskowe otwarte na potrzeby wszystkich grup wiekowych w parafii. Rodziny Kolpinga to katolickie wspólnoty wrażliwe na wszelkie potrzeby lokalnych społeczności.

W chwili obecnej Związek Diecezjalny Dzieła Kolpinga Diecezji Pelplińskiej łączy 15.  Rodzin Kolpinga w następujących parafiach: Chojnice (Fara), Cekcyn, Człuchów (św. Jakub) Huta Kalna, Koronowo, Kramarzyny, Łeba, Łęczyce, Niewieścin,  Objazda,  Sasino, Swarożyn, Subkowy, Tczew (św. Krzyż), Rozłazino.

Z Pierwszego Zjazdu Dzieła Kolpinga Diecezji Pelplińskiej

Wręczenie sztandaru przez Józefa Promnego

- Przewodniczącego Związku Centralnego Dzieła Kolpinga w Polsc

Błogosławiony ksiądz Adolph Kolping

Adolph Kolping urodził się 8.12.1813 r. w niemieckim miasteczku Kerpen k/Kolonii. Pochodził z biednej, wielodzietnej rodziny. Po ukończeniu szkoły podstawowej chciał kontynuować naukę, co jednak nie było możliwe z powodu trudnej sytuacji materialnej. W wieku 13 lat rozpoczął pracę w zakładzie szewskim,  początkowo jako uczeń, a później wykwalifikowany pracownik. Pracując przez 10 lat jako szewc, cały czas marzył o tym, by zostać księdzem. To marzenie udało mu się zrealizować dzięki pomocy życzliwych ludzi. Dzięki ich finansowemu wsparciu ukończył szkołę średnią, odbył studia teologiczne i 13.04.1845 r. przyjął święcenia kapłańskie.

Kiedy rozpoczął pracę w swojej pierwszej parafii w Elberfeld (dziś dzielnica Wuppertalu), w rozwijającym się wówczas Zagłębiu Ruhry, spotkał się z trudną sytuacją społeczną mieszkańców. Bieda i ubóstwo wśród rzemieślników i robotników boleśnie dotykały młodego księdza. Dlatego włączył się w działalność katolickiego stowarzyszenia młodzieży czeladniczej założonego przez nauczyciela Johanna Breuera. Dostrzegł w nim szansę na przyczynienie się do likwidacji materialnego, a także duchowego i moralnego ubóstwa. Wkrótce został jego duchowym opiekunem, a z czasem faktycznym kierownikiem.

W 1849 r. został wikarym w katedrze w Kolonii. Tam jeszcze mocniej propagował tworzenie związków młodzieży. 6.05.1849 roku założył Koloński Związek Katolickich Czeladników, który stał się zalążkiem dzisiejszego Dzieła Kolpinga.

Ks. Kolping uważał, że tego typu związki są wielką szansą dla młodych ludzi, zwłaszcza tych, którzy w poszukiwaniu pracy opuścili swoje rodziny i byli zdani tylko na siebie w rozwiązywaniu codziennych problemów. Aby chronić ich przed bezdomnością tworzył dla nich bursy. Aby chronić przed osamotnieniem oraz zagrożeniami moralnymi tworzył dla nich związki, w których panowała rodzinna atmosfera. Chciał, by związki istniały wszędzie tam, gdzie znajdują się młode osoby potrzebujące wsparcia i tworzeniu ich poświęcił swoje życie. W krótkim czasie założył wiele nowych związków, nie tylko w Niemczech, ale także w Austrii, Belgii, Szwajcarii, na Węgrzech i w innych krajach. Zakładał też bursy, kasy chorych, kasy oszczędnościowe, szkoły wieczorowe i świetlice. Wygłaszał setki kazań, wydawał publikacje i pisał artykuły propagujące społeczną naukę Kościoła, a także wiersze. W swoich działaniach łączył tradycyjne formy miłosierdzia z nowocześnie zorganizowaną samopomocą społeczną. Kochał młodych, a oni odwdzięczali się nazywając go swoim ”Ojcem”.

Zmarł 4.12.1865 r. w Kolonii.

27.10.1991 r. został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II.

Biedronki

Biedronki

Dzieło Kolpinga wspiera muzyczno-formacyjny projekt chórów dziecięcych pod nazwą „Biedronki”. „Biedronki” to najprawdopodobniej największy chór dziecięcy w Polsce, a może nawet w Europie bądź na całym świecie. Tworzy go około 300 dzieci z Polski północnej. Chór cały czas się rozwija, powiększa. „Biedronki” to nie tylko szkoła śpiewu. To sposób na życie wesołe i radosne, to sposób na zwiedzanie świata. „Biedronki”